O książce: 1997 / Jakby słyszał liczne lamenty czytelników, którzy narzekali, że w poprzedniej książce z serii za mało powiedziano o sam wiedźmin, Pan Andrzej „poprawił się” W tej książce po raz kolejny będziemy obserwować tak złożone i niejednoznaczne życie „prostego” wiedźmina. W poszukiwaniu Ciri jest gotowy wyruszyć w podróż dookoła świata. I w tych dążeniach nie jest osamotniony, choć otacza go dziwne towarzystwo... Wesoły trubadur - ulubieniec i miłośnik kobiet, autostradowy bandyta Zoltan Chivay, krasnolud o dźwięcznym i licznym nazwisku Percival Schuttenbach (w tym imieniu już słychać poważny dwuręczny topór w potężnych, zrogowaciałych rękach), Maria Barring, zwana Milvą, jest łucznikiem od Boga i nie mniej, oto niespodzianka od mistrza, wampira. Świat już wywrócił się do góry nogami, jeśli wiedźmin podróżuje w tym samym towarzystwie ze stworzeniem, które z obowiązku i powołania jest zobowiązane bezlitośnie niszczyć... Przebiegły trik fabularny czy kolejna lekcja mądrości (humanizm, chrześcijańska tolerancja)? Nie wszyscy, którzy są przeciwko nam, są wrogami i nie wszyscy przyjaciele, którzy są z nami. Życie jest zbyt trudne do oceniania w kategoriach czarno-białych.